Co mnie cieszy?

Kochani,

szykują się małe zmiany. Ja zawsze wierzę, że każde z takich poczynań muszą wyjść na dobre, a zmiany na lepsze. Ostatnio czuję, że muszę trochę odpocząć od mojego dotychczasowego hobby. Nie oznacza to, że całkowicie od niego się odetnę. Z pewnością tak nie będzie, szczególnie, że już wiem, że potrzebuję kilku rzeczy, które sama zrobię :) Pierwszą z nich będzie zeszyt podróżniczy, by spisywać wrażenia z wakacji.

Postanowiłam również odświeżyć mój blog i nadać mu troszkę nowego charakteru. Uwielbiam zachowywać na kliszy migawki z radości dnia codziennego. Klisza, to może już trochę przestarzałe określenie, ale marzy mi się mały podręczny aparacik, co nie tylko słodko wygląda ale i zdjęcia w minutę gotowe daje ;) Póki co - posiłkuję się zwykłym aparatem z telefonu, jakość ich jest średnia. Im słoneczniej tym lepiej. Jednak na małe podróże ciężko mi taszczyć dużą lustrzankę.

Ach, rozpisałam się. I właściwie nie powiedziałam Wam, co mi tak chodzi po głowie. Mianowicie staram się teraz patrzeć na świat w taki sposób, by na kazdym kroku odkrywać radości i doceniać ich urok. Za dużo jest smutku, zawiści wokoło, by tylko nią się karmić. Chciałabym tymi migawkami również dzielić się z Wami. 

Zapraszam Was od dziś, co jakiś czas na zbiór moich małych radości.

Na pierwszy rzut, rowerowy spacer. Póki jeszcze nie ma tłumów turystów, póki plaże przygotowują się na pełnię sezonu, korzystam z uroków nadmorskiej miejscowości.

Miesiąc temu mój ukochany zrobił mi wspaniały prezent. Podarował mi moja Szprychę. I na dodatek w idealnym kolorze - miętowym. Jest wspaniała, pokochałyśmy się od pierwszego wejrzenia. Teraz, kiedy wsiadam na rower, czuję, że jadę na spacer - nie mam ochoty ścigać się, udowadniać, że pod górkę podjadę na trójce, tylko delektować się powietrzem, które muska mi włosy.

Wczoraj wybrałam się nad morze. Zapakowałam do koszyka książkę (na lato idealne dla mnie sa kryminały Agathy Christie, kojarzą mi się z rozgrzanym powietrzem, buzującym od dźwięków owadów, szelestem liści i zapachem lip), gazetkę "Piękno i Pasje" - idealny tytuł na moje poczynania :)), wodę, ciasteczka, nasmarowałam ramiona emulsją przeciwsłoneczną i w drogę!

Ostatnio leczę się z kompleksów. Chyba każda kobieta jakieś ma. Przyznam się Wam, że dopiero w zeszłym roku przestałam się przejmować tym i owym i paradowałam po plaży w bikini. Drugim moim kompleksem były krzywe palce u stóp. BYŁY! Bo już nie są. Bo odkąd chodzę do klubu fitness, tańczę, śpiewam pod nosem, robię pompki, czy podnoszę sztangi (taaa, fajnie brzmi, ale jeszcze słabo, oj słabo...) to już te palce takie krzywe mi się nie wydają :)

A lakier, którym pomalowałam paznokcie przyleciał do mnie aż z Brazylii! Od Reginy, wspaniałej duszyczki - Love you Regina and miss you so much! But now, thanks to that lovely nailpolish you can go everywhere with me :)))

Cieszę się również z moim trampek, w kolorze, który pasuje mi do niemal wszystkich ubrań, jakie mam w szafie. Rzecz jasna, w trampkach pękła już podeszwa...Jak to w każdej parze tej firmy mi się zdarzyło. Ale w sklepie już ich nie ma i nie dostałabym takiej samej pary :(

Kto z Was lubi róże? Ale nie te cięte, tylko krzaczaste, pnące, zwisające, kolorowe, tradycyjne, dzikie, pachnące? Tak pachnące, że aż otumaniają zmysły? Mój ogród dzieciństwa był nimi spowity i bardzo mi się marzy powrót do tego. Mam nadzieję, że się uda! Póki co, zasiadłam niedaleko dzikich róż, patrząc na morze i słuchając mew, dochodził do mnie mocny, ciepły zapach dzikich róż.

A pierwszy artykuł, który przeczytałam, był właśnie o różnych gatunkach róż i odpadłam. Z pewnością będę je mieć w ogrodzie.

Powiedzcie mi, czy macie ochotę od czasu do czasu poczytać o tym, co mnie otacza, cieszy, inspiruje?

Pozdrawiam Was znad morza.

Karmeleiro