Wednesday, June 11, 2014

Co mnie cieszy?

Kochani,

szykują się małe zmiany. Ja zawsze wierzę, że każde z takich poczynań muszą wyjść na dobre, a zmiany na lepsze. Ostatnio czuję, że muszę trochę odpocząć od mojego dotychczasowego hobby. Nie oznacza to, że całkowicie od niego się odetnę. Z pewnością tak nie będzie, szczególnie, że już wiem, że potrzebuję kilku rzeczy, które sama zrobię :) Pierwszą z nich będzie zeszyt podróżniczy, by spisywać wrażenia z wakacji.

Postanowiłam również odświeżyć mój blog i nadać mu troszkę nowego charakteru. Uwielbiam zachowywać na kliszy migawki z radości dnia codziennego. Klisza, to może już trochę przestarzałe określenie, ale marzy mi się mały podręczny aparacik, co nie tylko słodko wygląda ale i zdjęcia w minutę gotowe daje ;) Póki co - posiłkuję się zwykłym aparatem z telefonu, jakość ich jest średnia. Im słoneczniej tym lepiej. Jednak na małe podróże ciężko mi taszczyć dużą lustrzankę.

Ach, rozpisałam się. I właściwie nie powiedziałam Wam, co mi tak chodzi po głowie. Mianowicie staram się teraz patrzeć na świat w taki sposób, by na kazdym kroku odkrywać radości i doceniać ich urok. Za dużo jest smutku, zawiści wokoło, by tylko nią się karmić. Chciałabym tymi migawkami również dzielić się z Wami. 

Zapraszam Was od dziś, co jakiś czas na zbiór moich małych radości.

Na pierwszy rzut, rowerowy spacer. Póki jeszcze nie ma tłumów turystów, póki plaże przygotowują się na pełnię sezonu, korzystam z uroków nadmorskiej miejscowości.

Miesiąc temu mój ukochany zrobił mi wspaniały prezent. Podarował mi moja Szprychę. I na dodatek w idealnym kolorze - miętowym. Jest wspaniała, pokochałyśmy się od pierwszego wejrzenia. Teraz, kiedy wsiadam na rower, czuję, że jadę na spacer - nie mam ochoty ścigać się, udowadniać, że pod górkę podjadę na trójce, tylko delektować się powietrzem, które muska mi włosy.




Wczoraj wybrałam się nad morze. Zapakowałam do koszyka książkę (na lato idealne dla mnie sa kryminały Agathy Christie, kojarzą mi się z rozgrzanym powietrzem, buzującym od dźwięków owadów, szelestem liści i zapachem lip), gazetkę "Piękno i Pasje" - idealny tytuł na moje poczynania :)), wodę, ciasteczka, nasmarowałam ramiona emulsją przeciwsłoneczną i w drogę!



Ostatnio leczę się z kompleksów. Chyba każda kobieta jakieś ma. Przyznam się Wam, że dopiero w zeszłym roku przestałam się przejmować tym i owym i paradowałam po plaży w bikini. Drugim moim kompleksem były krzywe palce u stóp. BYŁY! Bo już nie są. Bo odkąd chodzę do klubu fitness, tańczę, śpiewam pod nosem, robię pompki, czy podnoszę sztangi (taaa, fajnie brzmi, ale jeszcze słabo, oj słabo...) to już te palce takie krzywe mi się nie wydają :)



A lakier, którym pomalowałam paznokcie przyleciał do mnie aż z Brazylii! Od Reginy, wspaniałej duszyczki - Love you Regina and miss you so much! But now, thanks to that lovely nailpolish you can go everywhere with me :)))

Cieszę się również z moim trampek, w kolorze, który pasuje mi do niemal wszystkich ubrań, jakie mam w szafie. Rzecz jasna, w trampkach pękła już podeszwa...Jak to w każdej parze tej firmy mi się zdarzyło. Ale w sklepie już ich nie ma i nie dostałabym takiej samej pary :(



Kto z Was lubi róże? Ale nie te cięte, tylko krzaczaste, pnące, zwisające, kolorowe, tradycyjne, dzikie, pachnące? Tak pachnące, że aż otumaniają zmysły? Mój ogród dzieciństwa był nimi spowity i bardzo mi się marzy powrót do tego. Mam nadzieję, że się uda! Póki co, zasiadłam niedaleko dzikich róż, patrząc na morze i słuchając mew, dochodził do mnie mocny, ciepły zapach dzikich róż.




A pierwszy artykuł, który przeczytałam, był właśnie o różnych gatunkach róż i odpadłam. Z pewnością będę je mieć w ogrodzie.



Powiedzcie mi, czy macie ochotę od czasu do czasu poczytać o tym, co mnie otacza, cieszy, inspiruje?

Pozdrawiam Was znad morza.

Karmeleiro

34 comments:

  1. Super pomysł! I strasznie zazdroszczę... morza i roweru...;)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Właśnie - dlatego trzeba się cieszyć z tego, co jest w około! Pozdrawiam!

      Delete
  2. Oczywiście, że tak Karmelku!!!! Takie małe przyjemności są bardzo ważne w życiu...do tego odpowiednie nastawienie plus samoakceptacja i mamy szczęśliwych ludzi jak TY :D Pozdrawiam

    ReplyDelete
  3. Właśnie z takich drobnych z pozoru rzeczy sklada się nasz świat. Czytam i kibicuje!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Aga, Ty masz teraz tyle rzeczy do odkrywania w około! Nie ustawaj też w tym, buziaki!

      Delete
  4. Właśnie z takich z pozoru drobnych rzeczy składa się nasz świat. Czytam i kibicuje. :-)

    ReplyDelete
  5. Bardzo fajnie się to czyta i ogląda :) A wiesz, że ja też w lecie mam ochotę zawsze na Agathę Christie? Podobnie mi się kojarzy!
    Szkoda że Cię w Wawie nie było! :*

    ReplyDelete
    Replies
    1. Też żaluję Wawy, ale miałam uroczystości rodzinne. Anniko, zaczynamy sezon na Agathę ;)

      Delete
    2. ha, ja już zaczęłam! tylko że ostatnio audiobookowo :)

      Delete
    3. Ja też :)) Ale w papierowej wersji. Do audiobooków nie mogę się przekonać, chociaż uważam, że to świetne zapełnienie "przejściowego" (pieszego czy komunikacyjnego) czasu.

      Delete
  6. Pisz i pstrykaj fotki, z radością poczytam i obejrzę :) Pozdrawiam serdecznie!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Miło mi Aniu, pozdrawiam również!

      Delete
  7. Chętnie pooglądam Twoje migawki.
    Takiego wyjścia na plażę w każdej chwili... ach zazdraszczam tej możliwości ;) ale w lipcu planuję i ja się podelektować Waszym bałtyckim powietrzem ;)

    ReplyDelete
    Replies
    1. A gdzie odwiedzisz Bałtyk? Może w mojej okolicy?

      Delete
    2. jeszcze nie wiemy. w planach mam odwiedzić Gdańsk i jedną moją dobrą duszyczkę, to może i o Sopot zahaczymy.
      Głównie składaniami się na Łebę lub 'Władka' ;)

      Delete
    3. To może i nam się uda spotkać na kawkę :)

      Delete
  8. Z małych przyjemności budujemy swoje życie,jakkolwiek patetycznie by to brzmiało,taka jest prawda.Lubię oglądać na blogach piękne prace,ale fajnie też jest poczytać od czasu do czasu o czymś innym,szczególnie o takim pozytywnym nastawieniu,więc pisz nam ku pokrzepieni serc,a my będziemy czytać i może brać przykład?,pozdrawiam

    ReplyDelete
    Replies
    1. Tak, brzmi patetycznie, ale to prawda! Musimy dostrzegać małe radości, bo duże by się nam szybko znudziły :)

      Delete
  9. Na lato każdemu potrzeba trochę oddechu od tej codziennej krzątaniny, zabiegania. To czas na zauważanie drobiazgów i cieszenie się nimi, życzę Ci ich jak najwięcej tego lata

    ReplyDelete
    Replies
    1. Dziękuję Asiu, Tobie również życzę oddechu i liczę na jakieś nadmorskie spotkanko :)

      Delete
  10. optymizmu w tym swiecie zawsze za mało..Pisz zatem Mario tak pieknie o pięknie życia. Powodzenia

    ReplyDelete
  11. Pewnie, że tak Marysiu!
    Czekam na twoje opowieści i zdjęcia :-D
    Buziaki dla Ciebie!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Buziaki wielkie dla Ciebie Mosiu również!

      Delete
  12. W czasach kiedy prawie każdy na coś narzeka takie małe radości są bardzo potrzebne, podobnie jak ludzie, którzy je zauważają i potrafią podzielić się nimi z innymi. Piękne zdjęcia i radosna lektura. Zazdroszczę morza w zasięgu roweru, liczę więc jeszcze na jakieś radości z morzem w tle :) Pozdrawiam serdecznie!

    P.S. Klub fitness to fantastyczne miejsce. Kiedyś w to nie wierzyłam, ale teraz i mnie dopadło uzależnienie. Endorfiny rządzą ;)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Oj tak, endorfiny uzależniają, chociaż dzisiaj zdezerterowałam... Na pewno na jednym poście nie poprzestanę, więc zapraszam i również serdecznie pozdrawiam!

      Delete
  13. Życie jak w Madrycie :)
    Też mam ukochany miętowy rower :)
    I mam na tarasie róże … zeżarte przez mszyce :(
    ale przez jeden dzień pięknie pachniały. szybko jednak opadły. Okropne robale.

    Czekam na ciąg dalszy :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Oj, mszyce to małe żarłoczne bestie, szkoda, że się dobrały do Twoich róż, ale chociaż jeden dzień pachniały :)

      Delete
  14. Takie dzikie róże rosły w ogródku przed domem, w którym się wychowałam. Uwielbiałam je :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. U mnie też! I mam plan ;) Mam plan :)))

      Delete
  15. Wszystko poczytałam rzecz jasna, ale wiesz, nie uwierzysz, najbardziej przemówił do mnie moment o Twoich rzekomo krzywych palcach :-) Uwielbiam takie PRAWDZIWE blogi, mówienie jak jest, tak po prostu, o tym co fajne i o tym co mniej, albo nawet znacznie mniej. Chwalenie się sukcesami i pokazywanie porażek. Wtedy wiem, że mam do czynienia z realną osobą i że wszyscy jesteśmy do siebie tak bardzo podobni. Też chciałabym tak u siebie ale systematyczność to mój wróg nr jeden, z którym jednak wciąż próbuję się zaprzyjaźnić, więc takie życiowe wspominki bez składu i jakiejś ciągłości nie wypalą. Pozdrawiam Cię, że hej :-)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Kochana, mów mi tak więcej, mów mi tak częściej! U mnie też systematyczność kuleje, ale jeśli wiem, że ktoś tu zagląda i na dodatek również i TY, to od razu chce się pisać kolejne posty!

      Delete
  16. Wspaniały pomysł :)) Chętnie zobaczę, oprócz pięknych prac, kawałek Twojego świata, Twoich radości :)) Cudownie :))
    Ps. Zakochałam się w Twoim rowerze ;((( :D Boski jest i do tego w moim kolorze :))) ach...

    ReplyDelete

Dziękuję Ci za te słowa, które po sobie tu zostawiasz! Bardzo lubię je czytać.